Sony Alpha 77, een eerste impressie

Sony heeft afgelopen woensdag verschillende nieuwe camera’s aangekondigd, waaronder de Alpha 77. De A-77 valt op door zijn snelheid. Met 12 bps is het de snelste camera ter wereld (er zijn wel snellere camera’s, maar die gebruiken een veel lagere resolutie). De camera blijft ook zijn autofocus houden bij deze snelheid, doordat het ’translucent mirror system’ een kleine hoeveelheid licht naar de autofocus sensor blijft sturen, ook tijdens het fotograferen. Met 24 Mpixel is het ook de hoogste resolutie voor een APS-C sensor. Sony gaf een aantal fotojournalisten een kans om de camera uit te proberen tijdens een event in het zonnige Griekenland, heel welkom in deze zomer die geen zomer wilde worden! Dit zijn mijn eerste indrukken:

De nieuwe hoge resolutie elektronische zoeker is erg gedetailleerd en helder. Het is misschien nog niet zo mooi als een optische zoeker, maar het komt er wel erg dichtbij. Daarbij heeft de zoeker een duidelijk voordeel bij weinig licht: ook als het donker is zie je nog een helder beeld (wel met ruis). De Sony Alpha 77 heeft veel eigenschappen die ik erg goed kan waarderen. Als je met lage ISO kan fotograferen, krijg je een prachtig gedetailleerde foto, zoals te verwachten met 24 Mpixel. Ook de ingebouwde GPS is erg handig, net als de ingebouwde en in de zoeker zichtbare indicator voor het rechthouden. De 12 bps snelheid en de autofocus zijn indrukwekkend, en maken dit één van de meest responsieve camera’s die ik ken.

Er zijn echter ook een paar mindere kanten. Om te beginnen heeft de elektronische zoeker een beetje tijd nodig om een beeld te tonen. Als de camera aan zijn riem voor je buik hangt, en er gebeurt plotseling iets, dan kost het even tijd voordat je iets in de zoeker ziet. Ondanks die indrukwekkende snelheid zou je de foto hierdoor toch kunnen missen. Daarnaast is ook de buffer duidelijk te klein. Zelfs als je alleen in JPEG fotografeert, is die buffer binnen twee seconden vol bij 12 bps, waarna de camera terugvalt naar een veel lagere snelheid (rond de 1 bps). Je zou het beslissende moment gemakkelijk kunnen missen als je iets te enthousiast de sluiterknop indrukt. Daardoor is de A-77 toch minder geschikt voor sport- en wildlife-fotografie dan de specificaties doen vermoeden.

Mijn grootste teleurstelling is de beeldkwaliteit bij hogere ISO. Sony claimt dat het grote vorderingen zou hebben gemaakt op dit terrein, maar bij dit (pre-productie?) exemplaar zie ik dat absoluut niet. Bij 1600 ISO valt het beeld al helemaal uit elkaar. Je ziet sterke ruisreductie-artefacten, en de foto verliest enorm aan details. Kijk maar eens naar de uitvergroting van het gezicht van het model. Er is vrijwel geen detail in haren en oogharen, terwijl de huid lelijke artfecten laat zien. Mijn voorlopige conclusie: De Sony Alpha 77 heeft veel fraaie eigenschappen, maar ik denk dat Sony er beter aan had gedaan als het aantal megapixels tot rond de 16 Mp was beperkt. Wie heeft er nu echt 24 Mpixel nodig?